Van vrijdag 13 tot zondag 16 mei is in Spazio Nour de solotentoonstelling te zien van Marco Mariani: Luce, Diffrazioni, Trasparenze, gecureerd door Bice Bugatti Club. Het onderzoek van Marco Mariani, dat zich altijd op de grens tussen artistiek experimenteren en wetenschappelijk onderzoek heeft bevonden, komt voort uit de wens van de kunstenaar om de eigenschappen van de materie te onderzoeken door het gebruik van licht. Zijn onderzoek beweegt zich rond concepten als de relatie tussen natuur-energie, materie-licht, interactie, oorsprong en vorm. Door de effecten van licht op gemanipuleerde materie te analyseren, komt hij tot de verschijning van de verborgen maar intrinsieke vorm van het verschijnsel zelf. Voor Mariani zijn Wetenschap en Kunst geen tegengestelde categorieën, maar integendeel verbonden met hetzelfde doel: het aftasten en onderzoeken van het Werkelijke. In zijn werk heeft Mariani een duidelijk standpunt ingenomen, namelijk dat van tegenstander van de duidelijke breuk die in de moderne tijd is ontstaan tussen Kunst (opgevat in de breedste zin van humanistische cultuur) en Wetenschap, en door middel van zijn poëtica en onderzoek sluit hij zich aan bij de mening van Charles Percy, die zich inzet voor een "herstel" tussen de twee werelden, aangezien het ontbreken van een dialoog tussen de twee disciplines de wereld van de cultuur in het algemeen heeft verarmd. De geschiedenis van de mensheid sinds de klassieke oudheid is rijk aan voorbeelden van het grote belang van de gelukkige vereniging en samenwerking tussen Kunst en Wetenschap en er zijn er vele, wij behoeven slechts de vruchtbare periode van de Italiaanse Renaissance te vermelden. Het is duidelijk hoe het werk van Leonardo da Vinci een diepe overeenkomst vertoont tussen Kunst en Wetenschap, evenals het werk van Filippo Brunelleschi, de Florentijnse architect-wetenschapper, wiens hele artistieke, architectonische en theoretische oeuvre kan worden vertaald als een zoektocht naar geometrische verhoudingen die leidde tot de geboorte van het perspectief. Op dezelfde manier vormt de dialoog tussen Kunst en Wetenschap voor Mariani een centraal aspect van zijn artistiek en esthetisch onderzoek, gericht op de kennis van de eigenschappen en vormen van de materie, hier opgevat als de fundamentele vooronderstelling van het bestaan zelf van de kunst. Voor de kunstenaar wordt het licht het instrument dat een bijzonder soort verkenning mogelijk maakt, door de zichtbare aspecten en vormen aan te bieden die gewoonlijk niet met het blote oog waarneembaar zijn. Een stroom lichtstralen afkomstig van een uiterst krachtige ambachtelijke projector, door de kunstenaar zelf gebouwd en ontworpen, kan dankzij een systeem van lenzen de beelden van enkele plexiglasplaten die de kunstenaar eerder heeft gemanipuleerd, vergroten, scherpstellen en projecteren. Deze werken worden dan, dankzij het gebruik van licht, gebroken en verstrooid. Het werk wordt voltooid met de projectie van grote en suggestieve vormen, die niets anders zijn dan het beeld van wat intrinsiek is in het materiaal zelf, hier opgevat als veranderlijke en transformerende energie. Met dit werk slaagt Marco Mariani erin het micro en het macro naast elkaar te laten bestaan op hetzelfde oppervlak en, zoals Teodosio Martucci, een aandachtige kenner van Mariani's werk, schreef: "De kunstenaar, die zich bevrijdt van de mythologie van de demiurg, wordt veeleer een soort gevoelige manipulator van de materie met al haar implicaties van kleur, licht en ruimte".
