Deze voorstelling is geïnspireerd op een gedicht van Mavlana Rumi, Perzisch filosoof, die leefde in de dertiende eeuw. Het was het verhaal van een wedstrijd tussen de Chinezen en de Byzantijnen, uitgeschreven om te bepalen welk volk het beste was in de schilderkunst. De uitdaging vond plaats in de residentie van de sultan in twee identieke kamers, tegenover elkaar . De Chinezen vroegen de sultan 100 kleuren om hun werk te volbrengen, de Byzantijnen maakten in plaats daarvan de muren vrij van roest en vuil, tot ze helder als de hemel werden. Toen de Chinezen klaar waren met hun werk, waren zij tevreden, zelfs de sultan was onder de indruk van het schilderij, maar zijn verbazing was groter toen hij het werk van de Byzantijnen ontdekte. Dankzij de zuiverheid op de muren, werd de schildering van de Chinezen weerspiegeld in het werk van de Byzantijnen, met een schittering die elke verwachting overtrof.
De voorstelling werd mogelijk gemaakt door een schilder, Mahmoud Saleh Mohammadi, en een Japanse operazangeres, Akiko Kozato: terwijl de schilder het doek schildert, maakt de zangeres de muur voor de verf vrij en onthult een spiegel onder het vuil. Het idee achter dit project is om de filosofie die het stuk van Rumi bezielt, om te zetten in concrete actie.
